Ne Tuhaf Bu Dünya

Kuytu, kimsenin gözünün görmediği,kimsenin elinin dokunmadığı bir yerdeydim.Yalnızdım, ihtiyacım vardı bir sığınmaya, bir derin nefese. Ama ne tuhaftır ki dünya,İhtiyaç anında han oldum sanır beni.Oysa ben, yorgun ve kırık bir dalım sadece.Güçlüymüş gibi görünürüm, çünkü başka çarem yok. Bazen en çok güvenilen liman,kendinden kaçtığın aynanın ta kendisidir.Ve insan anlar ki,Dayanmakla güçlülük farklı şeylermiş. Bu dünya ne tuhaf,Çünkü bazen en kırılgan olduğun anda,en güçlü sandıkları seni taşır.Ama unutma, o taşıdığın yükü sen seçmedin.Ve sen de en çok kendine merhamet etmelisin.