Bu öyle derin bir yara ki, sanki içimizde hep bir eksiklik, bir boşluk hissiyle yaşıyoruz.
Bize sunulan, “doğru” diye dayatılan yollar, çoğu zaman kendi gerçek mutluluğumuzdan uzaklaştırıyor bizi.

Dışarıdan bakıldığında yüzümüz ağlasa da, içimizde fırtınalar koparken, bazen de bir tebessüm beliriyor.
Bu tebessüm, hayatın ironisinden mi, yoksa tüm acılara rağmen içimizde kalan son kırıntıdan mı, kim bilir?

Sanıyorsun ki gözümden kaçıyor yaşadıkların, gördüklerin?

Hayır, hiçbir şey gözümden kaçmıyor.

Her an, her duygu, içimde birikiyor ve ben, bu gelgitlerle birlikte yaşamaya devam ediyorum.