Bir Güzel Sevdim

Bir Güzel Sevdim

Bir güzel sevdim ben…
Ne tarifsizdi, ne de mantıklı.
Kalpten, içimden, sanki yıllardır tanıyormuşum gibi sevdim.

Gözlerine baktığımda,
bir gökyüzü açılırdı önümde.
Öylesine engin, öylesine derin…
Bakışlarında kaybolmak,
bir deryaya kapılıp gitmek gibiydi.
Ve inan bana,
o gözlerin içinde kendimi unuttuğum çok oldu.

Sonra o basma elbisesi…
Üzerinde küçük çiçekleri vardı.
Sade, gösterişsiz ama öyle anlamlıydı ki…
İşte orada kaldı gözüm, orada takılı kaldı kalbim.
O elbiseyle bir rüzgâr gibi geçip gitti önümden.
Ama ben hep orada kaldım,
o ilk baktığım yerde…
İlk sevişte, ilk hayalde…

İnsan bazen birinin varlığını anlatamaz,
sadece hisseder.
İşte o da öyle bir şeydi…
Kokusu, sesi, duruşu…
Kalbime işleyen bir sessizlik gibi.

Bir güzel sevdim…
İz bıraktı.
Ve bil ki,
her şey unutulur belki…
Ama o çiçekli elbise unutulmaz.
Çünkü onunla birlikte
ben, ilk kez gerçekten sevdim.