Bir Gece Çıkıp Gelsen Ansızın, Sevgilim…

Bir Gece Çıkıp Gelsen Ansızın, Sevgilim…

Bir gece çıkıp gelsen ansızın sevgilim…
sadece gözlerime bakıp
“geldim” desen…
Ne olduğunu sormadan,
ne değiştiğini bilmeden,
Geldim desen 
Geceleri seni düşünüp uyuyamayan hâlim,
boğazıma düğümlenen onca kelime…
Hepsi içimde birikmiş, susarak taşımışım.
Oysa sen, bir selamla çözerdin her şeyi.
Ama gitmeyi seçtin.
Beni en çok yokluğunla yaraladın.
Ve ben, eksiliğini tamamlamaya çalıştım suskunluğumla.
Sadece gelsen…
İçimde kalan yarım cümleleri,
yarım kalan beni tamamlarsın belki.
Bir göz göze gelişte anlatırız her şeyi.
Ne geçmiş kalır,
ne de kırgınlık.
Sadece "biz" kalırız belki.
Olur mu dersin?
Ama biliyorum, gelmeyeceksin.
Çünkü kimsenin dönmeye niyeti yok kırdığını onarmaya.
Sen de o sessizliğe gömdün bizi,
ben tek başıma konuşur gibi yaptım içimde.