Ben, kahvem, sigaram, ve bir türlü susmayan düşüncelerim…

Bir Fincan Kahve, Bir Dal Sigara..

Bir fincan kahvem önümde…
Dumanı tüten, sıcacık görünen ama içimi daha da üşüten bir yudumluk teselli.
Yanında bir dal sigara…
Sanki dert ortağım gibi. Yalnızlığımı bilir, susar, sadece tüter.

Kafamın içinde bir kalabalık var.
Kimse görmez ama hiç susmayan sesler dolaşır durur beynimin kıyısında.
Ne zaman sussalar, bir anlığına bile olsa…
Kalbim başlar konuşmaya  kırgın, nazlı, sessizce ağlayan bir çocuk gibi.
Ne kadar bastırsam da, susturamıyorum.
Her şey birikirken içimde, bir kahveyle, bir sigarayla geçmiyor artık.
Sadece uyuşuyor biraz, sadece geciktiriyor fırtınayı.

Kalbim…
Her şeyin farkında ama konuşmaktan yorgun.
Duyulmayan çığlıklar birikmiş içinde.
Sevilmek istiyor belki, anlaşılmak…
Ama ne zaman kapısını aralasam, içine çekiyor beni,
Orada oturuyorum sessizce, göz göze geliyoruz.

Ben, kahvem, sigaram, ve bir türlü susmayan düşüncelerim…
Bazen sadece bakıyoruz birbirimize.
Kimse kimseye bir şey anlatmıyor,
Ama her şey orada,
Bir fincanın dumanında, bir nefesin ucunda, bir kalbin kırık köşesinde…